Aleksander Dembek

Aleksander Dembek urodził się 20 lipca 1920 r. we wsi Jeleń na Pomorzu (rodzice Aleksander i Julianna). Dorastał w pobliskiej Kolonii Ostrowickiej, gdzie jego rodzice mieli gospodarstwo rolne. Przed wojną był uczniem Colegium Marianum w Pelplinie, prywatnego gimnazjum Stolicy Biskupiej typu klasycznego. Podczas okupacji został wywieziony do obozu przesiedleńczego w Toruniu, jednak wkrótce dzięki interwencji matki został zwolniony. Podjął pracę w rzeźni w Gdańsku.

Po podpisaniu volkslisty i otrzymaniu III grupy Dembek został wcielony do Wehrmachtu. Od maja 1944 r. szkolony był na kursie rekruckim w 590 batalionie zapasowo-szkolnym grenadierów w Hameln w Dolnej Saksonii (Grenadier-Ersatz- und Ausbildungs-Bataillon 590). Po jego ukończeniu w październiku 1944 r. został wysłany na front wschodni, z przydziałem do 4 kompanii karabinów maszynowych 323 pułku grenadierów 218 Dywizji Piechoty (4 MG-Kompanie, Grenadier-Regiment 323, 218 Infanterie-Division), która wówczas stacjonowała na półwyspie Sorve (Sworbe) na wyspie Sarema (Oesel) u wybrzeży Estonii. 1 grudnia 1944 r. został przeniesiony do 8 kompanii grenadierów tegoż pułku. Po przerzuceniu dywizji na kontynent Dembek walczył w Kurlandii. Po zakończeniu wojny, wówczas w stopniu Grenadiera, znalazł się w radzieckiej niewoli. Został wywieziony do obozu jenieckiego w głębi Związku Radzieckiego. Nie został zwolniony z opuszczającą obóz krótko po wojnie grupą Polaków. Z uwagi na dobrą znajomość języka rosyjskiego, został zatrzymany jako tłumacz.

Zmarł w niewoli w nieznanych okolicznościach 2 października 1945 r. Miejsce pochówku jest nieznane.

Wojciech Zmyślony

Źródła:

• przebieg służby z Deutsche Dienststelle (WASt)
  
• zbiory rodziny Dembków